Mijn visie

Levenspad hoogbegaafdheid 

 

Je wordt geboren als je authentieke zelf. Nieuwsgierig, enthousiast en ondernemend verken je de wereld. Misschien kun je al snel in volzinnen praten, misschien sla je de kruipfase over en loop je met 9 maanden. Of juist niet en wacht je totdat je zeker weet dat je het kan. Je wil vooruit maar lichamelijk kun je dat nog niet altijd.

 

Mensen in jouw omgeving zien jouw autonome zelf niet. Je merkt al snel dat je anders bent en jouw innerlijke belevingswereld wordt vaak bestempeld als ‘te’. Je duikt weg, wordt onzichtbaar. Of juist opvallend in gedrag. Autonoom ben je met een sterk rechtvaardigheidsgevoel wat bestempeld wordt als druk en brutaal. Angst grijpt om zich heen. Je ziet, voelt zoveel, maakt verbindingen, denkt snel en denkt door met een rijke fantasie. Echter kun je nog niet relativeren. Jouw intense en complexe binnenwereld wordt weggewuifd onder het mom van: “doe nu maar normaal dan doe je al gek genoeg”.  

 

Je leert anders. Je houdt van het overzicht zien, het doel waarnaar toegewerkt gaat worden en wil stappen ‘overslaan’. Echter het schoolse systeem houdt van leren in stapjes. Je raakt gefrustreerd, onzeker en krijgt het idee dat het allemaal aan jou ligt. Je hebt weinig aansluiting en kunt je niet spiegelen aan leeftijdgenoten. Dit voelt eenzaam. Je hebt een groot empathisch vermogen en bent in staat om zaken van alle kanten te bekijken. Je voelt de stemming en emoties van de ander en past je hierop aan. Hierdoor verlies je soms je eigen gevoel en behoeften uit het oog. Je ziet zaken die anderen nog niet zien en draagt vele ideeën aan. Echter durf je deze niet altijd te laten horen omdat ze niet worden begrepen. 

 

Je wordt volwassen. Met een beetje geluk heb je een opleiding kunnen afmaken die past maar veelal begeef je je in een omgeving die niet passend is. Je probeert je weg hierin te vinden en probeert je aan te passen. Immers, je bent ervan overtuigd dat er iets mis is met je. Dit lukt vaak maar ten dele. Soms hobbel je van de ene baan naar de andere. Soms heb je conflicten met je bazen of je blijft juist die 'underdog'. Zo min mogelijk opvallen. Er zijn immers al anderen genoeg. En je blijft het gevoel houden dat er iets niet klopt.

 

Je krijgt wellicht kinderen en wanneer bij je kinderen (hoog)begaafdheid wordt vastgesteld vallen er vaak vele puzzelstukjes op zijn plek en begint het rouwproces bij jezelf. De ‘veilige’ grond onder je voeten wordt weggevaagd en alles in je leven wordt opnieuw bekeken. Vragen als: Wie ben ik nu eigenlijk? Hoe had het anders kunnen zijn? En de relaties die er nu zijn, zijn die wel echt vanuit mijn authentieke zelf gekozen? Hoe zit het met mijn werk? Heb ik wel de juiste baan? Is dat waarom het soms zo moeizaam verloopt? Enzovoorts. Maar het biedt ook nieuwe kansen en nieuwe perspectieven. Tijd om vanuit je authentieke zelf te gaan leven zodat de puzzelstukjes op de juiste plek gelegd kunnen worden en je jezelf gaat accepteren zoals je bent en van jezelf gaat houden zoals je bent.